Vandaag veel buskilometers. Eerst de Cao Dai tempel bezocht in Tay Ninh. Een kleurig groot complex met een ongewone mix van Aziatische en Europese bouwstijlen in de kleuren blauw, geel, rood. Kronkelende slangen en draken en een alziend oog. De volgers dragen witte kleding tijdens de gebedsdienst. Rustig en harmonieus, maar onder ons gezegd, een beetje een poppenkast. Daarna verder naar de Cu Chi tunnels. Dit tunnelstelsel uit de oorlog omvatte 250km tunnels op 75km van Saigon. Opgebouwd uit drie lagen, met allerlei speciale ruimtes. De Vietcong voerde een guerilla-oorlog in de jungle. Het woord guerilla komt hier vandaan. Onder die soldaten waren ook vrouwelijke soldaten ( eerste vrouwelijke leger). Anja gaat door alle tunnels die zijn opengesteld. Erg smal; het leven in de tunnels was geen pretje. Verder veel eenvoudige oorlogsmiddelen en booby traps, die de Amerikanen het leven zuur maakten. De Vietcong maakte hun bommen en mijnen van Amerikaanse bommen die niet waren afgegaan en van oorlogsbuit. (Zoals de gids zei: "De Amerikanen waren onze grootste sponsors"). Geen prettige tour, maar wel indrukwekkend; met name het vernuft van de Vietcong die met weinig middelen de Yankees verjoegen. Hier is ook de enige schietbaan in de wereld waar je met echte geweren en munitie uit die tijd kan schieten ("40 jaar na de oorlog zijn we nog steeds niet door de voorraad kogels heen"). Drie mensen van onze tourgroep schieten met een AK47 (Russisch) en een M60 (Amerikaans). Tja..... Terug in Saigon weer een beetje overvallen door de hitte en drukte. Continue een stroom brommertjes om je heen is best wel vermoeiend. De drukte heeft ook te maken met het komende Tet feest (Vietnamees Nieuwjaar; het jaar van de Haan). 21.00uur terug in hotel om te chillen en te pakken voor morgen.